Ik ben dus Hanne. Ik hou van blote voeten, de geur van versgemaaid gras en losse haren in de wind. Als ik zelf zou trouwen
Ik geniet van soms eens 'niet moeten' en van alles wat echt is, een avondje netflix of eens goed gaan eten. Volgens sommigen kan ik goed rust brengen in chaos - volgens mijn lief kan ik goed chaos creëren als hij rust wilt.
Ik ontdek graag nieuwe dingen, zoals muurklimmen of websites bouwen, en mijn rugzak staat permanent klaar om nieuwe plekken te ontdekken in België of ver daarbuiten. Bovendien mag je me altijd wakker maken voor een zonsopgang, een wandeling in de bergen of heel luid meezingen met Taylor Swift of Florence + the machine in de auto (had ik al gezegd dat ik een echte swiftie ben?). Overdag drink ik iets te veel koffie en in het weekend iets te veel wijn. En ik heb wellicht minstens evenveel true crime podcasts geluisterd als huwelijke gefotografeerd.
Ik ben opgegroeid op een boerderijtje in een klein dorpje, met een vriendengroep die voornamelijk uit mijn dozijn katten bestond (ik weet echt heel veel over katten). Ik was dol op tekenen en bloemen plukken. Kleine kunstwerkjes maken van met wat ik rondom mij vind. Dat gewone leventje leerde me genieten van de kleine dingen. En dat doe ik nog steeds.
Alleen heb ik nu het geluk kunstwerkjes te mogen maken van herinneringen. En niet zomaar herinneringen; maar die van jou! Neem me mee op avontuur en ik beloof je dat je er geen moment spijt van zult krijgen. Hoe minder regels hoe liever (want welk goed verhaal is ooit begonnen met ‘we doen alles volgens de regels'). Hoe meer jullie, hoe liever. dingen. Kleine gewoontes, maniertjes of typische dingen die jou nu nog niet opvallen maar die je later instant weer gelukkig maken. Geef me de kans om dat te vinden en we geven wat er in jouw hart zit een plekje in een van jouw albums of aan de muur
Lievelings:
Niet zo lievelings:
Dat is mijn leuze als ik snel een foto neem van mijn vrienden met mijn wegwerpcameraatje. Wat dat betreft, ben ik zeker niet voor selfies of zo heel vaak opnieuw een foto maken omdat iemand er niet goed op staat. Op dat vlak ben ik dus meer eentje van de oude stempel, ik kan echt uren kijken naar oude foto’s van mijn grootouders – foto’s die toen gemaakt werden om te herinneren en niet om likes te verzamelen. Liever een echte lach waar je buikpijn van krijgt, dan een pose van Pinterest. Liever een foto van een wenende baby (baby’s zijn toch altijd schattig!) dan à la Anne Geddes in een zonnebloemenpakje.
Liever met je kinderen spelen in het zand dan in een studio waar jullie geen band mee hebben. Voor mij zijn foto’s waarop jullie echt jezelf zijn het allermooiste. Dat zijn ook de foto’s die je zelf het langst gaat onthouden, en de foto’s die je kinderen en kleinkinderen het meest gaan koesteren later.